Το κεντρικό και Νότιο τμήμα της Ρόδου, που είναι ορεινό και δασώδες είχε πάντα μεγάλη κτηνοτροφική παραγωγή. Τα γαϊδούρια, τα   άλογα, οι φοράδες, τα μουλάρια, τα βόδια εξυπηρετούσαν όλες τις αγροτικές εργασίες και μεταφορές και ήταν περιζήτητα. Παραγωγή ζώων όμως υπήρχε και στα περισσότερα από τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου. Τις αγοραπωλησίες των ζώων αναλάμβαναν οι ζωέμποροι, που ονομάζονταν και "τσαμπάσηδες". Εκτός από τους ντόπιους ζωέμπορους, τα νησιά   επισκέπτονταν εποχιακά και μεταπράτες από την υπόλοιπη Ελλάδα, για να διαπραγματευτούν με τους ντόπιους παραγωγούς την αγοραπωλησία ζώων.

Επίκεντρο των αγοραπωλησιών αποτελούσαν οι ζωοπανηγύρεις που συνόδευαν συνήθως τις εορταστικές και εμπορικές δραστηριότητες των μεγάλων πανηγυριών, αλλά ορισμένοι ζωέμποροι προτιμούσαν να διαπραγματεύονται με τους παραγωγούς περιοδεύοντας στους τόπους κατοικίας τους.